İş dünyasında tehlikeli bir illüzyon vardır: "Sistem çalışıyorsa, dokunma." Ancak teknolojik devrimlerin ve pazar dinamiklerinin baş döndürücü olduğu 21. yüzyılda, sabit kalmak, geriye düşmekle eşdeğerdir. Bugün şirketlerin en büyük rakibi çoğu zaman sektördeki diğer oyuncular değil, kendi eski versiyonlarıdır.

Türkiye’de şirketlerin %70’inden fazlası ihtiyaç duyduğu nitelikli iş gücünü bulmakta zorlanıyor. Peki Neden?

Bugün birçok şirket “yetenek bulamıyoruz” diyor. Ama bazen sorun, bulamamakta değil elde tutamamakta. Yetenekler neden gerçekten ayrılıyor? Çıkış mülakatlarını bir "veda ritüeli" olmaktan çıkarıp, "stratejik bir öğrenme fırsatına" nasıl dönüştürebiliriz?

Bir çalışan ayrılacağını söylediğinde aklınıza gelen ilk şey nedir? Yeni işe alım süreci mi? Yerine kimin geleceği mi? İş yükünün nasıl yönetileceği mi?

Yapay Zeka bir departmanın %30'unun işini 1 yılda yapabilse, sizce bu bir verimlilik zaferi mi, yoksa bir yetenek krizi mi?

#OfisHayatı veya #İşyeriMizahı etiketleri altında akan o komik paylaşımları hepimiz görüyoruz. O “bitmeyen toplantılar”, “izin almak cesaret ister” ya da “motivasyon maili” esprileri…